به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، واشنگتن پست در گزارش خود به قلم جنيفر روبين مي نويسد: جنگ غزه همچنان ادامه دارد. عراق درگير جنگ طايفه اي است. سوريه نيز هنوز درگير جنگ داخلي است اما مهمترين و بزرگترين مسئله که بر روي تمامي اين سه مورد تاثير دارد ايران است.
دولت اوباما دوره توافق اوليه ?+? با ايران را براي چهار ماه ديگر تمديد کرده است. اما آيا کسي هست که باور نکند در سه ماه و نيم باقي مانده تا پايان اين دوره جديد ايران با توجه به ميزان پولي که از پول هاي بلوکه شده خود دريافت مي کند در پي انجام تحقيقات بيشتر و توسعه سانتريفيوژها و همچنين موشک هاي بالستيک خود نباشد؟ آيا اين کشور تصميم مي گيرد که فعاليت سانتريفيوژهاي خود را متوقف کند؟ اين امر غير عادي است چون ايران در حال برنده شدن در مذاکرات است.
ايران توانسته در مقابل انجام برخي اقدامات برگشت پذير برخي از تحريم هاي غرب را لغو کند. اين کشور شرايطي را تصور مي کند که تمام تحريم ها و محدوديت ها عليه برنامه هسته اي آن پايان بيابد. به نظر مي رسد اگر غرب اراده اي براي متوقف کردن برنامه غني سازي در ايران نداشته باشد توافق ابتدايي اين موضوع (رفع تمامي تحريم ها) را به رسميت بشناسد. ايران در مذاکرات به گونه اي عمل کرده که هم اکنون دست برتر را در اختيار دارد.
نويسنده اين مقاله که از رفع فشارهاي موجود عليه ايران نگران است در ادامه با فرافکني مي نويسد: علاوه بر اين موارد ايران ترس زيادي از اين نکته ندارد که اگر توافقي ميان تهران و غرب انجام نشود شرايط بدتر مي شود. بعد از پايان دوره ?ماه توافق ژنو ايران توانست يک فرصت چهار ماهه ديگر بدست بياورد. خوب با اين شرايط چرا نبايد از شرايط مذاکره خارج شده و آن را به هم بزند؟ در اين ميان اوباما نيز جانب ايران را در مورد تحريم ها گرفته و در سال هاي اخير تلاش کرده تا تحريم ها را به تاخير انداخته يا اثر آنها را کاهش دهد. اوباما حتي با اعمال تحريم هاي مشروط نيز مخالفت کرده است. البته ممکن است تمامي تحريم هاي ايران لغو نشوند (ممکن است اوباما با استفاده از قدرت اجرايي خود برخي از فشارها را از روي ايران بردارد) اما با اين وجود ممکن است به اين جمع بندي نيز برسند که تحريم ها بدتر نشوند.
در کنار اين موارد تهديد نظامي نيز وجود دارد. در حاليکه اوباما تمايلي چنداني براي استفاده از گزينه نظامي عليه کشور جنگ زده و ضعيف سوريه نداشت، ارتش آمريکا چه تهديدي مي تواند عليه ايران ايجاد کند؟ آمريکا توانايي حمله به ايران را دارد اما اراده اي براي انجام اين کار وجود ندارد.
هنوز اين نکته روشن نيست که آيا اوباما مي خواهد معادله را تغيير دهد يا خير. اما اگر وي اين کار را انجام دهد وي معادله هزينه-فايده را براي ايران به هم زده است. و اين همان چيزي است که در گزارش JINSA (گزارشي در مورد راه هاي مقابله با يک قرارداد بد با ايران که از سوي کميته اي متشکل از جمهوريخواهان و دموکرات ها آماده شده و از جمله افراد مهم در تهيه اين گزارش مي توان به دنيس راس، مشاور سابق اوباما، اشاره کرد) اشاره شده است.
در اين گزارش آمده است: دولت اوباما براي قدرتمندتر کردن موقعيت خود در مذاکرات با ايران مي تواند چند اقدام را انجام دهد. يکي از اين اقدامات در نظر گرفتن تحريم هاي سخت براي ايران است. همکاري نزديکتر با کنگره در مورد مذاکرات و شرايط توافق با تهران نيز يکي ديگر از اين اقدامات است. افزايش مشورت با متحدان منطقه اي، و اقداماتي براي محدود کردن صادرات تسليحات ايران نيز از ديگر اقداماتي است که دولت اوباما مي تواند در اين راه انجام دهد.
بحث هاي مفصلي در مورد همکاري با کنگره براي تصويب تحريم هاي جديد عليه ايران وجود دارد اما در مورد افزايش احتمال استفاده از گرينه نظامي چطور؟ در گزارش JINSA در اين رابطه آمده است: اين امر مي تواند شامل جلسه استماع کنگره درباره امکان حمله نظامي به ايران باشد. اين امر همچنين مي تواند شامل موارد زير باشد: به جاي آنکه احتمال را ضعيف کنيم آن را افزايش بدهيم. رسميت بخشيدن به احتمال استفاده از گرينه نظامي، حمايت آشکار از اين امر که متحدان آمريکا در منطقه خاورميانه در صورت محقق نشدن يک توافق قابل قبول با ايران حق دارند که از خود دفاع کنند. همچنين مي توان اخبار مدرن شدن توان نظامي آمريکا را نيز پوشش خبري گسترده داد که يکي از موارد مهم آن انتشار اخباري درباره بمب هاي پيشرفته نفوذپذير در اهداف زيرزميني GBU-?? است که با هدف تخريب تاسيسات زيرزميني ايران طراحي و توليد شده اند. انجام رزمايش ها و يا اقدامات ديگر مي تواند اين پيام را به ايران منتقل کند. در اين راه مي توان از اقداماتي شبيه آنچه که براي تهديد کره شمالي در سال ???? انجام شد استفاده کرد. در مارس ???? آمريکا براي نشان دادن تهديد واقعي به کره شمالي بمب افکن هاي B-?? خود را در نزديکي مرزهاي اين کشور به پرواز درآورد.
به اعتقاد نويسنده اين گزارش، اين امر ممکن است با واکنش هايي در دولت آمريکا مواجه شود و محتمل ترين مورد آن است که اوباما با دست زدن به هر اقدام تحريک کننده اي عليه ايران مخالفت کند. اما اگر رئيس جمهور آمريکا تمام اين کارها را که البته تحقق آن بسيار بعيد است انجام دهد، چه کسي مي تواند فکر کند که آمريکا اقدام بعدي يعني استفاده از گرينه نظامي را انجام نمي دهد؟
نکته ديگر در اين رابطه اسرائيل است. نويسنده معتقد است که رژيم صهيونيستي در اين رابطه يک زمين مساعد و حاصلخيز محسوب مي شود. روبين در اين رابطه مي نويسد: اسرائيل قدرت نظامي خود را نشان داده و آن را ثابت کرده است. اين اسرائيل بود که از قدرت نظامي خود براي جلوگيري از رسيدن موشک هاي سوريه به حزب الله استفاده کرد. نخست وزير اسرائيل نيز نشان داده فردي است که براي دفاع از امنيت آن دست به هر کاري مي زند که اقدام به حمله نظامي يکي از اين کارها است.
در گزارش JINSA نيز در اين رابطه آمده است: آمريکا مي تواند بمب هاي قوي نفوذپذير در اهداف زير زميني را به اسرائيل منتقل کند. از آنجا که تل آويو هواپيماي مخصوص حمل و استفاده از اين بمب ها را در اختيار ندارد واشنگتن مي تواند بمب افکن هاي ويژه آمريکا را نيز به اسرائيل گسيل کند. محدوديت و منعي براي دادن اين تسليحات و بمب افکن ها به اسرائيل وجود ندارد و پيشتر در سال ???? آمريکا با ارسال تانکرهاي سوخت رسان هوايي و بمب هاي نفوذ پذير در اهداف زير زميني که قدرت کمتري در مقايسه با بمب هاي فعلي داشتند نشان داده که مشکلي با اين امر ندارد.
اين اوامر مي تواند قدرت ديپلماتيک را در دو وجه افزايش بدهد. اول آنکه با ارسال يک سيگنال درست در مورد اينکه اسرائيل توان و اراده لازم براي حمله به ايران را دارد مقامات ايراني در اين رابطه نگران خواهند شد که در صورت نرسيدن به توافق جامع هسته اي چه سرنوشتي در انتظار آنها خواهد بود. دوم آنکه، اين فرايند موجب افزايش قدرت آمريکا در ميز مذاکرات بدين نحو مي شود که واشنگتن آماده است تا در صورت شکست گزينه ديپلماسي از گرينه هاي ديگر استفاده کند. البته اينها مواردي هستند که کنگره نيز مي تواند در مورد آنها نظر بدهد.
اقدامات ديگري همچون رايزني با متحدان منطقه اي در خاورميانه و همچنين جلوگيري از حرکت محموله هاي تسليحاتي ايران مواردي هستند که نيازمند اقدامات اجرايي هستند. در جلسات استماع، کنگره مي تواند در اين رابطه به دولت اوباما فشار بياورد که اقدامات سخت گيرانه تري را انجام بدهند. اما تا زماينکه ترکيب کنگره جديد با توجه به در پيش بودن انتخابات ميان دوره اي، مشخص نشده تصويب طرح کمک هاي نظامي به اسرائيل بهترين گزينه مي تواند باشد. آما آيا سناتور "هري ريد" رهبر اکثريت ها در سنا، با اين امر موافقت مي کند؟ راي دادن عليه کمک نظامي به اسرائيل امري غير مرسوم در کنگره است و سناتور ريد نمي تواند در اين رابطه به هم حزبان خود فشار بياورد.
البته در اين راه بايد امکان وتو از سوي اوباما و يا شکل گيري جريان هاي ضد اسرئيلي در آمريکا را در نظر گرفت. نويسنده در پايان مي نويسد: هيچ يک از اين مواردي که اشاره شد به اندازه کافي رضايت بخش نيستند. در حاليکه رئيس جمهور اراده اي براي افزايش فشارها بر ايران ندارد اقدام اندکي در اين رابطه مي توان انجام داد اما کنگره مي تواند اين امر را امتحان کند و البته بايد ديد رئيس جمهور آتي که احتمالا هيلاري کلينتون خواهد بود در مورد مذاکره با ايران بدون پشتوانه نظامي چه نظري دارد.
مرجع : خبرگزاري مهر